Roger Federer
Al anderhalve week ging het in Londen over de kansen op een historische finale. Federer tegen Nadal, 10 jaar na hun onderlinge Wimbledon-finale, volgens velen de beste tenniswedstrijd ooit gespeeld. Nadal won de vijfde set met 9-7.
Of de Spanjaard de finale zou gaan halen, was nog de enige vraag. Over Federer maakte niemand in Londen zich zorgen. Hij fietste soepeltjes door het toernooi. Kreeg tot de kwartfinale één breekpunt tegen en werd niet gebroken. De volgende tegenstander, Kevin Anderson, zou ook geen probleem worden. Tuurlijk, de Zuid-Afrikaan is een servicekanon, maar daar heeft Federer over het algemeen niet al te veel moeite mee.
Voor het eerst sinds 2015, de kwartfinale tegen Giles Simon, was Federer niet op het Centre Court, maar op Court 1 gepland. Het leek de Zwitser allemaal niet uit te maken, in een geweldige eerste set. Hij verloor op eigen opslag slechts één punt van Anderson.
Maar daarna gebeurde er iets raars. Of eigenlijk: er gebeurde een heleboel raars. Eerst ging Federer minder goed spelen. Een break achterstand in de tweede set repareerde hij nog, de rommelige tiebreak trok hij ook nog naar zich toe, maar het waren de eerste signalen dat de Zwitser niet zijn beste dag had.
En dat hielp Anderson, ondanks de 2-0-achterstand, in de partij. Hij ging nog harder slaan vanuit het achterveld, drukte Federer nog een metertje verder achteruit. Die lepelde forehands meters uit, sloeg backhands in het net, miste volleys en raakte ballen op zijn frame. Toch kreeg Federer een matchpoint, bij 5-4 in de derde set, op de opslag van Anderson. De Afrikaan werkte het weg, brak Federer meteen daarop en serveerde de set uit, ondanks drie breekpunten tegen.
Anderson ging daarop alleen maar beter spelen. Hij ramde het krijt van de lijnen met zijn mokerslagen van services en als het toch tot een rally kwam nam hij ook daarin het initiatief. Met een percentage van 86 eerste services in won hij de vierde set. Hij wekte bovendien totaal niet de indruk enige last te hebben van enige spanning. Anderson is de nummer 8 van de wereld, 32 jaar en stond vorig jaar in de finale van de US Open. Ervaren genoeg om niet in de war te raken van de kans op één van de grootste tennisstunts deze eeuw.
Een bloedstollende vijfde set volgde. Federer en Anderson hielden keer op keer hun opslag, maar waar dat bij de nummer 2 van de wereld steeds tamelijk soepel ging, had de 2 meter en 3 centimeter lange Anderson daar veel meer moeite mee. Op 4-3 werkte hij een breekpunt weg en ook op 6-5 en 30-0 voor Federer sleepte hij de game eruit.
Het werd 7-7, het werd 8-8. In het publiek riep iemand: ‘Opschieten, ik wil het voetbal zien.’ Het werd 9-9, 10-10 en 11-11. En toen had Federer zijn eerste slechte servicegame van de vijfde set. Een backhand uit, een forehand uit, een dubbele fout en forehand vol in het net; 11-12 voor Anderson.
Anderson haalde eens diep adem, speelde een paar prima punten, kwam op matchpoint en besloot met een pegel van een eerste service. En toen zat Wimbledon 2018 er ineens op voor Federer.