Een delegatie onder leiding van De Nationale UNESCO Commissie Suriname, heeft op uitnodiging van het UNESCO Transcultura Programma deelgenomen aan het Het World Tourism Event (WTE), welke plaatsvond van 12 t/m 14 september 2024 in Genua, Italië. De deelname was gericht op de promotie van de drie Surinaamse UNESCO Werelderfgoedsites met hun Outstanding Universal Values (OUV) aan de wereld. De WTE is gewijd aan het promoten van Werelderfgoedlocaties onder internationale touroperators. De drie UNESCO werelderfgoedsites die Suriname heeft gepromoot zijn: Het Centraal Suriname Natuurreservaat (CSNR), het grootste natuurreservaat van Suriname en een van de grootste beschermde tropische regenwouden ter wereld, Jodensavanne Archeologische Site, en de Historische Binnenstad van Paramaribo.
De Surinaamse delegatie bestond uit de Secretaris-Generaal van de UNESCO Commissie, Vidya Narain, Chief Protected Area Manager (CSNR) Vincent Esajas, en directeur Toerisme van het Ministerie van Transport,Communicatie en Toerisme Rabin Boeddha. De reis-en verblijfkosten van de delegatie werden gedragen door de UNESCO. Promotiemateriaal welke werd aangeleverd door de sitemanagementautoriteit en werd bekostigd door directoraat Toerisme van het ministerie van TCT, deels door PIU/PURP , ministerie van Grondbeleid en Bosbeheer en stichting Jodensavanne. De Caribische stand trok veel bezoekers met haar unieke erfgoed, natuur en diverse cultuur. Tijdens de presentatie “The Caribbean: a unique cultural and creative experience”, werd benadrukt dat er tools ontwikkeld moeten worden om duurzaam toerisme te bevorderen, met nauwe betrokkenheid van lokale gemeenschappen. De Caribbean Tourism Organization (CTO) heeft tijdens deze presentatie wat zorgpunten geuit, waarbij ze aangeven dat de diversiteit van het Caribisch gebied ook uitdagingen met zich meebrengt.
Globalisering en westerse normen bedreigen lokale tradities, waarbij vooral jongeren geneigd zijn moderne trends boven inheemse of traditionele gebruiken te verkiezen. Massatoerisme kan leiden tot commercialisering en verlies van culturele identiteit. Daarnaast dreigen inheemse kennis, geneeskunde, praktijken en levenswijzen verloren te gaan doordat deze niet worden overgedragen aan nieuwe generaties, wat culturele continuïteit in gevaar brengt.
