De zorg van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) staat op een kritiek punt door een ziekenhuisbreed tekort aan zorgpersoneel. Het vertek van zorgpersoneel naar het buitenland heeft een ernstige impact op de zorgverlening binnen het ziekenhuis, waarbij zowel algemene als specialistische afdelingen zwaar worden getroffen. Sinds januari 2024 zijn al 88 verpleegkundigen vertrokken uit het AZP en de verwachting is dat dit aantal oploopt tot 180 tegen het einde van het jaar. Vorig jaar zijn er 107 verpleegkundigen vertrokken uit het AZP. Behalve verpleegkundig personeel, vetrekken er helaas ook paramedici zoals operatiekamer-assistenten, analisten en laboranten. Allen spelen een cruciale rol bij de diagnostiek en behandeling van patiënten.
Het ziekenhuis heeft inmiddels een oproep geplaatst voor gepensioneerde verpleegkundigen en verpleegkundigen die parttime om te helpen de zorg in stand te houden. Zij kunnen contact maken op het nummer +597 8833787. De situatie heeft geleid tot een afname in de kwaliteit van zorg en dwingt het AZP ertoe om bedden op essentiële afdelingen, zoals de NICU (Neonatale Intensive Care Unit voor pasgeboren baby’s) en PICU (Pediatrische Intensive Care Unit voor kinderen), te sluiten. Dit is noodzakelijk om de minimaal vereiste kwaliteit van zorg dat geboden wordt te kunnen handhaven. De werkdruk voor het overgebleven personeel is ondraaglijk hoog, wat resulteert in een toename van ziekteverzuim en demotivatie. Hierdoor komt de continuïteit van zorg in het geding, wat gevaarlijke gevolgen heeft voor patiënten.
Patiënten ondervinden al direct hinder en nadelige gevolgen van deze crisis. Wachttijden voor behandelingen lopen op, specialistische zorg is beperkt beschikbaar, en het risico op medische complicaties neemt toe door het gebrek aan voldoende gekwalificeerd personeel. Vooral de afdelingen die complexe zorg bieden, zoals de Operatie Kamer, Intensive Care, Spoedeisende Hulp, Hartbewaking en de gespecialiseerde poliklinieken, worden bijzonder hard geraakt. Het aantal patiënten dat opgenomen en behandeld kan worden, wordt verder beperkt. Dit leidt tot noodlottige gevolgen zoals verergering van ziekte of zelfs onnodig overlijden.
Om de situatie enigszins te stabiliseren, dienen er op korte termijn salarisverhogingen te komen voor verpleegkundigen en paramedisch personeel, zoals operatiekamer-assistenten, laboranten en analisten. Daarnaast kan gekeken worden naar de mogelijkheid om tijdelijk verpleegkundigen uit landen zoals Cuba en de Filipijnen aan te trekken. Echter, structurele oplossingen zijn noodzakelijk om de zorg op lange termijn te waarborgen. Investeren in de opleiding, beloning en waardering van Surinaamse verpleegkundigen en paramedici is cruciaal om te voorkomen dat meer van ons personeel het land verlaat.
Het Medisch Stafbestuur van het AZP pleit voor de oprichting van een Crisisteam dat de problemen gedetailleerd in kaart brengt en met concrete oplossingen komt. Dit team moet in nauwe samenwerking met de directie, de overheid en andere stakeholders tot duurzame plannen komen om de ziekenhuiszorg in Suriname te redden. De tijd dringt; zonder ingrijpen zullen we genoodzaakt zijn om de zorg verder af te schalen, met alle gevolgen van dien voor de samenleving.
