‘Het nationale elftal kwam naar het WK om een mirakel te bewerkstelligen. Maar zo simpel is voetbal niet. Argentinië blaast zichzelf op’, concludeert het Argentijnse Clarín. ‘Tegen het modale IJsland nam de ploeg de leiding om die voorsprong al na vier minuten weg te geven en de winst te verknoeien met een gemiste penalty. En ze serveerden een doelpunt aan de Kroaten, die een dodelijke feest vierden in een van de meest verschrikkelijke nederlagen in de groepsfase op een WK ooit. Het is geen team en dat zal het ook niet worden.’
De Argentijnse sportkrant Olé kopt met ‘Caballeros de la angustia’, oftewel ‘Ridders van de angst’, en verwijst daarmee naar doelman Willy Caballero, die met zijn reusachtige blunder bij de Kroatische openingstreffer het verlies inleidde. Ook Olé laakt het absolute gebrek aan kwaliteit, teamgeest en mentale weerbaarheid in de ploeg.
‘Je kan nog slechter spelen dan tegen IJsland. Je kan in een historische chaos belanden. Je kan zo apathisch zijn. Je kan de bal niet willen hebben. Je kan een van de meest ongewone goals uit de WK-geschiedenis incasseren. Je kan ook de allerbeste speler zijn allerslechtste wedstrijd zien spelen. Argentinië verloor niet alleen zwaar van Kroatië en staat op de rand van de uitschakeling, het is ook het einde van een cyclus waarin de rugzak met daarin de verloren finales het schip doet zinken. Het zijn ridders van de angst die de ziel pijnigen van zoveel Argentijnen die de halve wereld zijn overgestoken met de illusie dat er op zijn minst voor gevochten zou worden.”
Clarín ruimt speciale aandacht in voor Messi, die als toonbeeld wordt gezien voor de mentale problemen van Argentinië. ‘Het elftal is gevloerd. Messi ook. Hij laat zijn hoofd hangen, terwijl het volk huilt. Er is geen verklaring voor dit falen. Maar het moet gezegd worden: de aanvoerder was simpelweg afwezig tegen Kroatië. Hij kijkt naar de grond en loopt als eerste naar de kleedkamer, terwijl zijn ploeggenoten proberen Cabellero te troosten. Messi’s nachtmerrie is nog niet over.’
Bij Olé overheerst cynisme aangaande Messi. ‘Wat kan er gezegd worden tegen zijn teamgenoten, de gewone stervelingen, door Messi, de aanvoerder, het genie van het voetbaluniversum dat al voor het WK het geloof kwijt leek en tijdens de wedstrijd niet het middelpunt van het team kon zijn, geen tegengas gaf, het doel niet onder vuur nam en bijna de hele tijd wandelde?’
Tot slot is ook Sampaoli het mikpunt van hevige kritiek. ‘De trainer snapt er niets van’, schrijft Olé. ‘Jorge Sampaoli heeft in iets meer dan een jaar tijd dertien verschillende elftallen opgesteld in dertien wedstrijden en zijn formatie met drie verdedigers was allesbehalve een succes. Daarnaast bracht hij na de 0-1 Higuaín in het veld, maar haalde Agüero eruit!’