Atlético Madrid heeft zich ten koste van Chelsea geplaatst voor de finale van de Champions League. In Londen werd het 1-3. Na het doelpuntloze gelijkspel uit Madrid had de ploeg van Diego Simeone daaraan ruim voldoende om te zorgen voor de eerste stadsderby óóit in de finale van de Europa Cup I/Champions League. Op 24 mei is in Lissabon Real Madrid de uitdager.
Op Stamford Bridge deden Atlético en Chelsea in de beginfase wat in Madrid ook al was gedaan: elkaar aftasten, voorzichtig ten aanval trekken, maar continu veel mensen achter de bal houden. In de vierde minuut kwam Atlético desondanks bijna op voorsprong. Een als voorzet bedoelde boogbal van Koke belandde achter Mark Schwarzer, de vervanger van de nog niet fitte Petr Cech, op de lat en de paal. Het waarschuwingsschot zorgde alleen maar voor meer voorzichtigheid bij de thuisploeg.
Ondanks de behoorlijk defensieve tactiek waarmee Chelsea-manager José Mourinho zijn ploeg het veld in stuurde, kwamen de Londenaren wél op voorsprong. Uitgerekend Fernando Torres, die tussen 2001 en 2007 uitgroeide tot publiekslieveling bij Atlético, velde zijn oude werkgever voor even. Na een fraaie actie van Willian, die op de achterlijn wegdraaide bij Diego Godín en Filipe, kon Cesar Azpilicueta de enige spits Torres bedienen. De schuiver van de Spanjaard verdween uiteindelijk met het nodige geluk, Mario Suárez veranderde de inzet van richting, in het doel. Uit respect voor zijn oude club weigerde Torres te juichen na zijn openingsgoal.
Waar het startsein voor een nóg verdedigendere tactiek van Chelsea gegeven leek, kwam de ploeg van Mourinho bedrogen uit. Nog voor rust was Tiago het beginpunt van een fraaie aanval. Zijn boogbal bereikte de mee opgekomen rechtsback Juanfran die kon terugleggen op Adrián. De aanvaller raakte de bal verkeerd, maar zag tot zijn opluchting wel dat hij de gelijkmaker voor zijn rekening nam: 1-1.
Hoewel beide poegen direct na rust grote kansen kregen – Arda Turan schoot hard op Schwarzer en John Terry zag Thibaut Courtois redding brengen op zijn kopbal – was het Atlético dat met de zege aan de haal ging. Amper vijf minuten na zijn invalbeurt veroorzaakte Samuel Eto’o op zeer domme wijze een strafschop toen hij te laat was voor een duel met Diego Costa. Het slachtoffer schoot zelf onberispelijk raak, nadat hij ruim een minuut had gedaan omdat de bal niet in de kuil, die voor strafschopstip moest doorgaan, bleef liggen. Voor het oponthoud kreeg hij wel een gele kaart. De frustratie schoot hij evenwel van zich af bij de 1-2. De 1-3 van Arda Turan, die zelf een rebound benutte nadat hij op de lat kopte, nam alle twijfel weg. Net als bij de 1-2 stond Tiago met een boogbal op Juanfran aan de basis van de goal.
Ondanks verwoede pogingen en een kopbal van David Luiz tegen de paal (voordat de 1-3 viel) kon Chelsea niet meer langszij komen, waardoor Atlético op 24 mei voor de allereerste Champions League-finale mag opdraven. De Cup met de Grote Oren werd door de Madrilenen nog nooit gewonnen. In 1974 werd in de finale immers na een replay verloren van Bayer München.
Behalve in de Champions League kan Atlético óók in de Spaanse competitie grote broer Real enorm in de weg zitten. Wint de ploeg van succescoach Simeone de komende twee (van de drie) competitieduels met Levante en Málaga dan is de landstitel op zondag 11 mei een feit. Twee weken later kan dan in Lissabon dé bekroning op het successeizoen volgen. Dan moet de vijfde confrontatie met Real, dat in Lissabon op La Decima aast, dit seizoen wel gewonnen worden. In de Copa del Rey was Real twee keer duidelijk te sterk in de halve finale (3-0 en 2-0), terwijl Atlético in de competitie één keer won (0-1) en gelijkspeelde in eigen huis: 2-2.
