Stanley Menzo liet zich bijna twee weken geleden vrijwillig opsluiten in een hotelkamer in Sjanghai. Het is een strikte voorwaarde om straks zijn werk in China als voetbaltrainer weer op te kunnen pakken. De 56-jarige oud-doelman telt de dagen af.

Vooropgesteld, het gaat goed met hem. Dat wil Stanley Menzo benadrukken. ,,Nog twee dagen, dan zijn we eruit”, zegt Menzo door de telefoon. Al die tijd is hij niet van zijn hotelkamer gekomen in Sjanghai, de stad die de oud-international via Amsterdam en Osaka (Japan) bereikte.

Vrijdag gaat de reis verder naar Peking, waar Menzo sinds begin 2019 het belofteteam bij topclub Guoan leidt. ,,Veel spelers uit mijn team zitten nog in quarantaine, maar volgende week beginnen we met degenen die er zijn.”

Aanvankelijk zou er een trainingskamp zijn, nu beginnen ze gewoon in Peking op het eigen trainingscomplex. Waarvoor ze gaan trainen is nog niet helder. Hoewel het leven in China weer voorzichtig opstart, is het continu anticiperen op de regels van de overheid.

,,Maar alles wat ik weet, krijg ik mee vanuit de media. Ik zit alleen maar binnen. Mijn uitzicht is al bijna twee weken hetzelfde. Ik zie wel mensen op straat, maar het is niet zo druk. Verder weet ik niet wat er buiten gebeurt.”

Dat ervaren is één van de dingen waar Menzo nu zo naar uitkijkt. Sinds hij terug in China is, zit hij in zijn hotel. Op zijn laptop voltooide hij al een cursus voor voetbaltrainers. ,,Ik heb ook genoeg afleiding. Ik red me wel. Ik kan lezen en films kijken. Daarnaast heb ik al wat trainingen voorbereid, maar ook presentaties. Alleen weet ik toch nog niet hoe en wat. De situatie is even onoverzichtelijk. Ik weet niet wat ik straks van mijn spelers kan vragen.”

De meesten spelers verblijven in Peking in quarantaine, precies zoals Menzo twaalfhonderd kilometer zuidelijker in die andere Chinese metropool tussen vier muren opgesloten zit. ,,Natuurlijk mis je dingen. Vooral dat je kan doen wat je wilt doen. Verder kan ik duizend dingen opnoemen, maar het is onderdeel van het proces.”

Menzo prijst zich nog gelukkig. Vlak voordat China de grenzen sloot, kon hij nog naar binnen. Op voorwaarde van twee weken eenzame opsluiting. Die zijn vrijdag voorbij en dat is volgens de voormalige Ajacied maar goed ook. ,,Het zijn maar twee weken, hoe zal het zijn als je een jaar in gevangenis moet zitten? Ik kan het me niet voorstellen, maar mag niet klagen.”

Dat doet Menzo dan ook niet. Ook niet als het eten weer voor zijn deur gezet wordt en hij het alleen mag oppeuzelen. ,,Het is anders dan ik gewend ben, maar ook daarin moet ik me aanpassen. Het is zoals het is. Je moet het doen met wat je krijgt aangeboden.”

Als sportman is het ook al behelpen. Menzo doet dagelijks wat oefeningen. ,,Want hardlopen kan niet. Al het contact is ook via de telefoon, die zit vaak in de lader. Ik gebruik hem meer dan normaal. Zo zorg ik dat ik de dagen goed doorkom en op hoogte blijf van wat in Nederland gebeurt. Ook krijg ik zo een klein beetje mee wat er in China speelt. Ik zit twee weken binnen, maar weet niet wat er buiten gebeurt.”

(Bron AD Sport )