INGEZONDEN
Op 10 oktober herdenkt de Fiimang Paansu, in de volksmond Marrons het feit dat hun voorvaders mìddels harde strijd tegen slavernij, kolonialisme, uitbuiting en dehumanìsering, het koĺoniaal bestuur gedwongen hebben om vrede te sluiten. Na de duurzame vrede met de Aucaners zijn ook vredesverdragen met de Saramaccaners en de Matuariers gesloten. Hoewel de traktaten de geest ademen van verdeel- en heerst, hebben de leiders van toen door onderlinge solidariteit, durf en moed de gemeenschappen eeuwen in stand gehouden. Deze dappere strijders en leiders van weleer hebben onder alle omstandigheid het belang en de noodzaak van vrijheid als het hoogste goed en recht van de mens voorop gesteld. Immers staat vrijheid aan de basis van een menswaardig bestaan, voor het hebben van een bestaansminimum. Nu na 263 jaar lijkt het een grote uitdaging te zijn om in de
voetsporen van deze voorvaders te treden en dus de strijd ter garandering van een bestaanszekerheid te continuereren.
De balans opmakend laat zien dat grote delen van de nazaten van deze verzetsstrijders nog steeds moet zwoegen en ploegen voor een bestaansminimum. Het gevolg is dat nazaten als gemeenschappen onder grote druk verkeren en gaan het meest gebukt onder de negatieve gevolgen van het gevoerde beleid, ook onder de huidige regering. De stille getuige is dat hun oorspronkelijk en traditioneel woon- en leefgebied, nog steeds het minst ontwikkeld is. Voorts zijn zij het meest bevolkt in de zogenoemde sociaal en kans arme wijken in en rondom Paramaribo. Ondanks het feit dat de armoede steeds meer en meer om zich heen grijpt, ontbreekt een samenhangend armoede beleid, wordt niet geinvesteerd in armoede-metingen en -statistieken. Het valt niet te ontkennen dat er heel veel ‘werkende armen’ zijn, die veel moeite hebben om rond te komen, mede vanwege een simplistisch en achterhaald beleid.
Onderkend moet worden dat de opmars onder de Marrons niet te stuiten is. De individuele vooruitgang is zichtbaar en meetbaar. Maar het meest belangrijk is de groep als entiteit een perspectief bieden en garanderen. De realiteit van alle dag laat zien dat het politieke en bestuurlijke leiderschap onder de groep onder zware druk staat. Wij vragen daarom aandacht voor gezonde identiteits- en gemeenschapsvorming. Wij vinden dat deze niet de juiste en nodige aandacht krijgt, maar enge individuele en persoonlijke belangen de overhand nemen. Het valt niet te ontkennen dat exponenten van de doelgroep niet meer aan de rand maar in het centrum van het beleid en de besluitvorming particperen. De taak is nog steeds om onze keuzes, onze handelingen en bijdragen in overeenstemming te brengen met morele waarden en gezonde middelen, welke aan de basis stonden van de strijd tegen de koloniale heersers.
De inspanningen en offers, maar meer nog de boodschap van de strijd van de voorvaders van de marrons moeten wij met z’n allen goed begrijpen, ons eigen maken en dus op gepaste wijze voortzetten en exceleren . Ook vanuit nationaal en algemeen belang gegeven zijn hun idealen en waarden waaronder solidariteit en inspirerend leiderschap nog steeds actueel en waardevol voor duurzame ontwikkeling van ons geliefd land.
Met gepaste trots kijken wij terug op de strijd van de voorouders en vrijheidsstrijders van de Marrons. Wij wensen de totale samenleving, in het bijzonder de Marrongemeenschap overal ter wereld, een vrede- en bezingsvolle dag toe.
