Nederland heeft wereldkampioen Spanje getrakteerd op een enorme nederlaag. Oranje begon onzeker en kwam op achterstand, maar knokte zich op fantastische wijze terug met een 5-1 eindstand tot gevolg. Daarmee neemt Nederland op grootse wijze revanche voor de verloren finale van vier jaar geleden. Een nieuwe deelname aan de eindstrijd lijkt ineens veel minder ver weg dan werd voorspeld.

De herinnering aan de verloren eindstrijd van 2010 was vrijdag al na acht minuten levensecht, toen Iker Casillas een doelpunt van Wesley Sneijder voorkwam. Deze keer wierp hij zich niet met zijn grote teen, zoals in 2010, maar met zijn rechterhand op tot sta-in-de-weg.

Oranje trad tegen Spanje voor het eerst in een competitieve wedstrijd aan in zijn veelbesproken 5-3-2-formatie. Louis van Gaal koos voor de tactiek om het Spanje lastiger te maken, maar al snel bleek dat ook Oranje het heel moeilijk had met de juiste invulling. Met name de centrale verdedigers liepen regelmatig uit positie, waardoor er flinke gaten ontstonden in de defensie van Oranje.

Vanzelfsprekend wist Spanje die gaten op geweldige wijze te benutten, met name via steekpasses van Xavi en de van links naar binnen snijdende Andrès Iniesta. Ron Vlaar verijdelde al vroeg in de wedstrijd tot twee keer toe een grote kans. Eerst blokte hij Diego Costa en even later voorkwam hij dat David Silva gevaarlijk werd. Oranje liet zich echter keer op keer in de luren leggen door de positiewisselingen bij La Roja en dat leidde in de 26ste minuut tot een fataal moment. Stefan de Vrij probeerde Diego Costa met een uitgestoken been de bal te ontfutselen, maar de aanvaller van Spanje liet zich er gewillig over vallen en arbiter Nicola Rizzoli wees naar de stip. Xabi Alonso benutte het buitenkansje, al zat Jasper Cillessen er heel dichtbij.

Drie minuten voor rust lag de defensie van Oranje weer helemaal open. Iniesta zag de ruimte en zette Silva één-op-één met Cillessen. De doelman kwam als winnaar uit dat duel, door het wippertje van Silva tot corner te verwerken. Oranje wankelde en snakte naar de rust. Een doelpunt leek verder weg dan ooit, maar uit het niets sloeg Nederland toe. Daley Blind vond vanaf links de ruimte achter de Spaanse defensie en zijn hoge dieptepass werd door Robin van Persie koppend achter Casillas gewerkt.

Met die pass legde Blind in een keer de zwakte van Spanje bloot. De regerend wereldkampioen was gewaarschuwd, maar liet zich kort na rust op vrijwel identieke wijze opnieuw in de luren leggen. Wéér vond Blind vanaf de linkerflank de ruimte. Deze keer was Robben het doelwit van zijn afgemeten pass. De dribbelaar kapte Gerard Piqué uit en verschalkte zijn boeman Casillas, al werd zijn schot nog aangeraakt door Sergio Ramos.

Spanje oogde aangeslagen en mocht van geluk spreken dat het in de zestigste minuut niet de 3-1 incasseerde, toen Van Persie na voorbereidend werk van Robben en Daryl Janmaat kiezelhard op de lat knalde. Vijf minuten later was het, op bizarre wijze, alsnog raak. Van Persie zat Casillas bij een hoge vrije trap van Sneijder dusdanig dwars dat de Spaanse goalie de bal niet kon onderscheppen. Daardoor trof De Vrij bij de tweede paal, met meer geluk dan wijsheid, doel.

Spanje ging daarna met man en macht op zoek naar de aansluitingstreffer, maar deed dat met de achterdeur wagenwijd open. In de 72ste minuut ging Casillas op ongelooflijke wijze in de fout. Hij verspeelde de bal aan Van Persie, die vervolgens Ramos voorbleef en de bal met een puntertje in het lege doel werkte. De ultieme vernedering voor Spanje, en voor Casillas in het bijzonder, moest toen zelfs nog komen. Na een dieptepass van Sneijder dook Robben op voor Casillas. Hij speelde de doelman op fabuleuze wijze uit en ramde de bal vervolgens overtuigend in het doel: 5-1. Het werd bijna zelfs nog 6-1, maar Casillas voorkwam in enkele seconden doelpunten van invaller Georginio Wijnaldum en Robben.

Zo logenstrafte Oranje alle kritische voorbeschouwingen op sublieme wijze en neemt het een flink voorschot op plaatsing voor de achtste finale.