Het gedeelde grand slam-record (20 stuks) van Roger Federer en Rafael Nadal is in zicht, maar Novak Djokovic heeft uitzicht op nog heel veel meer na zijn zege in Parijs. De getallen achter het succes van de eeuwige achtervolger die stilaan toch leider dreigt te worden.

Is het op Wimbledon al zo ver? Tennist Novak Djokovic zich volgende maand op het heilige gras cijfermatig naast Roger Federer en Rafael Nadal, met zijn 20ste grand slam? Houd er maar serieus rekening mee. Vorig jaar ging het feest in Londen niet door, maar de twee laatste edities voor die coronapauze won de Serviër. Angstaanjagend allround, ook als rijpe dertiger nog. Het type ondergrond is niet bepalend voor zijn succes. Zwakke grand slam-toernooien? Hij kent ze niet. De altijd zwaar op gravel leunende Nadal won al sinds 2009 niet meer in Melbourne en sinds 2010 niet meer op het Britse gras. Grasspecialist Federer staat al sinds 2008 droog in New York en sinds 2009 op het Parijse gravel. Boeiende cijfers, omdat Djokovic er juist als dertiger in slaagt zijn tennisoeuvre nog rap uit te bouwen. Federer won ‘slechts’ één keer Roland Garros, twaalf jaar terug. Nadal ‘maar’ één keer de Australian Open, ook in 2009. De erelijst van Djokovic helt niet naar hardcourt, gras of gravel, het fundament wordt nog steeds breder. Net als zijn rivalen had hij ook nog zo’n eentje achter zijn naam staan in Parijs, maar sinds zondag is dat een tweetje.

Altijd een boeiende discussie: wie is nou de ultieme GOAT, the Greatest of All Times, in de tennissport? Federer of Nadal? Al jaren staan de Federistas en de Nadalians lijnrecht tegenover elkaar, wijzend op tal van argumenten waarom hun favoriet de beste ooit is. Een discussie die de laatste tien jaar volkomen logisch was, maar waar de wereld over dertig jaar tijd best eens vreemd op terug zou kunnen kijken bij het zien van alleen de kille cijfertjes. De records van de twee spelers kan Djokovic ruiken en op tal van vlakken is hij ze zelfs al voorbij. Neem nou prijzengeld: geen speler in de tennishistorie die meer verdiende. Nadal speelde volgens de website van de ATP-tour tot nu toe zo’n 103 miljoen euro bij elkaar. Federer deed het met 107 miljoen net iets beter. Djokovic is de ultieme grootverdiener met ruim 123 miljoen. Ter vergelijking: bij de vrouwen is dat Serena Williams met 78 miljoen.

Heilig in het tennis: de ranking. Al bijna anderhalf jaar staat Djokovic weer op de nummer 1-positie, waar hij al zo vaak stond. Vaker dan wie ook zelfs. Met 325 weken op nummer 1 staat de Serviër ver boven zijn directe rivalen. Federer leidde in totaal 310 weken de wereldranglijst. Nadal stond 209 weken bovenaan en moet naast zijn twee concurrenten ook Pete Sampras (286 weken), Ivan Lendl (270) en Jimmy Connors (268) voor zich dulden.

Het zou het ultieme bewijs van zijn grootheid zijn, als Djokovic 2021 in stijl af weet te maken. Hij won achtereenvolgens in Melbourne en Parijs en dan gaan bij de statistici dus de alarmbellen rinkelen. Vergelijk het maar met een darter die achtereenvolgens twee keer 180 gooit. Dan is die ninedarter in zicht en schuif je automatisch naar het puntje van je stoel. Wint Djokovic straks ook op Wimbledon, waar hij natuurlijk de grote favoriet is, dan gloort de ultieme Grand Slam. Of calendar slam, beide termen worden veelvuldig door elkaar gebruikt voor de unieke prestatie. De vier grote majors winnen binnen één kalenderjaar, Rod Laver flikte het in 1969 als laatste. Federer miste in 2004, 2006 en 2007 steeds Roland Garros voor een perfect kwartet. Bij Nadal ontbrak alleen de titel in Melbourne voor een ultiem 2010. Of Djokovic, al halverwege zijn missie, er toe in staat is? Absoluut. In 2015 en 2016 won hij al eens Wimbledon, de US Open, de Australian Open en Roland Garros achter elkaar.

Wat de succesreeks van Djokovic in de war zou kunnen schoppen? Overbelasting, wellicht. Een blessure. Hij mag dan topfit zijn en extreem constant voor een dertiger, het zomerschema is wel bijzonder pittig. Meteen na Wimbledon wacht die bijzondere kans op olympisch goud in Tokio, waarna al snel weer de US Open volgt. Europa, Azië, Amerika; de pauzeknop kan nog lang niet worden ingedrukt voor de tennissende rupsje-nooit-genoeg, nu hij nog altijd perfect op koers ligt voor een Golden Slam. Steffi Graff flikte het in 1988 met de titels in Melbourne, Parijs, Londen, New York én goud in Seoul. Djokovic was vijf jaar geleden op weg naar de Spelen in Rio de Janeiro zelf ook sterk begonnen, met zeges in Melbourne en Parijs, maar op het gras van Wimbledon was hij toen na drie rondjes al klaar. ,,Ik heb mezelf nu weer in een uitstekende positie gemanoeuvreerd’’, vertelde Djokovic zelf over die Golden Slam, die geen man nog wist te voltooien. ,,Alles is nog mogelijk.’’

Bron: AD Sport